Artykuł: Płytki na więźbę ?
Ponad 50 lat temu wynaleziono w Ameryce nowy łącznik do drewna – płytkę kolczastą. Jest to blacha stalowa z wytłoczonymi z jednej strony kolcami (wysokości 1-2 cm) Po obustronnym wprasowaniu płytek w dołożone do siebie elementy drewniane łączą je na stałe, bez potrzeby używania dodatkowo gwoździ, zaciosów, kleju czy tp. Powstaje mocne, stabilne połączenie o przewidywalnych parametrach, co jest tak ważne dla prac projektowych.
Wprasowywanie płytek w węzły nie jest dokonywane ręcznie na placu budowy lecz w wykonuje się je w warunkach fabrycznych. Używane są do tego celu prasy o nacisku minimum 20 ton.
Stanowiska prasowania w linii produkcji wiązarów spełniają dwojakiego rodzaju funkcje;
a) są szablonem gwarantującym dokładność i powtarzalność wymiarową,
b) wciskają płytki w dołożone do siebie elementy drewniane.
Najpopularniejszymi rodzajami maszyn są prasy stołowe oraz tzw. „C-prasy”.
W pierwszym przypadku szablon wiązara układa się na dużym stole a płytki wciskają tłoki zamocowane na mostach przejeżdżających na stanowiskiem.
Przy C-prasach kształt wiązara jest układany na specjalnych stolikach z ruchomych blatem. Płytki wciska głowica o kształcie litery „C”. Aby ustawiony szablon nie rozsunął się przy ściąganiu wiązara lub potrąceniu przez pracownika, podłogę na stanowisku wykłada się blachą a stoliki są wyposażone u dołu w magnesy. Głowica prasująca może być w różny sposób zawieszona nad produkowanym wiązarem. Najpopularniejsze rozwiązania to suwnica, jeżdżąca nad stanowiskiem brama i ramię mocowane do ściany.
